Sinds begin 2016 heb ik mijn eigen kantoor. Het staat midden in Utrecht op Hoog Catharijne. Ik heb zo’n 20 vierkante meter voor mezelf, een deur die op slot kan, en aan de ene kant uitzicht op de parkeergarage en aan de andere kant zie ik andere bedrijfjes door mijn glazen wand, en daarachter het begin van de binnenstad.Aan de wand hangt een poster van Parijs, aan een kant staat een knalrode stoel, en mijn bureau is een gigantisch steigerhouten monster. Erop staat een oude versterker met radio, inclusief Bluetooth verbinding voor Spotify, een groot beeldscherm en een foto van mijn vrouw. Ik heb een grote houten boekenkast staan met boeken voor mijn werk en mijn promotieonderzoek. Voor de nodige verse lucht staat er ook een grote kantoorplant die een week zonder water kan.
Kortom, een werkplek die helemaal van mij is. Maar is dat eigenlijk wel nodig?
Iedereen op een flexplek
Ik heb de tijd meegemaakt dat iedereen bij de Rijksoverheid ging flexen. Ik nam altijd mijn eigen laptop mee, kocht als een van de eersten een iPad, en vond het ideaal om overal te kunnen werken zolang er maar internet was. Ik begreep heel goed dat met alle nieuwe mogelijkheden en het feit dat de gemiddelde werkplek maar voor 30% van de tijd gebruikt werd, er nieuwe mogelijkheden werden gezocht om slimmer (en goedkoper) te werken en te organiseren. Maar toch… de kantoren waar ik kon flexen vond ik heel ongezellig, de beste plekken waren als eerste weg, je had nooit het gevoel dat je ‘op je plek’ zat. Daardoor kwam ik er nog minder, waardoor ik collega’s nog minder sprak, kortom… zo’n feest was het niet. Daarom werkte ik veel thuis, maar dat was ook niet altijd even leuk. En de afwas stond ook altijd te wachten.
Thuis werken is ook niet alles
Sinds maart 2015 ben ik fulltime aan het freelancen, en doe ik er promotieonderzoek naast. Mijn opdrachtgever voor 2 dagen in de week is de Protestantse Gemeente Apeldoorn. Daar heb ik een plek waar ik prima kan werken, inclusief eigen beeldscherm, maar waar het vaak onrustig is. Daarnaast zit ik gemiddeld een dag in de week in Rotterdam, ook op een flexplek.
Gemiddeld werkte ik zo’n 2 tot 3 dagen thuis. Dat werd ik zat. Ik houd van een beetje gezelligheid en mensen om me heen. Toen bleek dat we gezinsuitbreiding kregen en dat het zakelijk zo goed ging dat wat extra investeren geen probleem zou zijn dacht ik: en nu ga ik op zoek naar een eigen werkplek. Flexwerkplekken als Seats2Meet vond ik niets, veel te druk, te massaal, en alleen een eigen bureau leek me ook niet zo’n idee. U leest het al, ik ben wel een beetje een luxepaard.
Gelukkig staat een gigantisch deel van alle kantoren in Nederland leeg (dankzij het flexen), en bedrijven als Ad Hoc, Fast Moving Targets, en Gapph springen daar op in. Ze verhuren die leegstaande panden aan het groeiende leger van zzp’ers en kleine bedrijven. Het is relatief goedkoop, en van beide kanten is er een opzegtermijn van 4 weken. Dat betekent dat je binnen 4 weken je kantoor uit zou kunnen, maar met de enorme leegstand lijkt dat niet zo’n vaart te lopen.
Via via kwam ik zo uiteindelijk terecht op de Catharijnesingel. Het inrichten van mijn kantoor was een feest, toch een beetje het gevoel alsof je voor het eerst op kamers gaat en je alles zelf mag inrichten. Ik vind het heerlijk om er te werken. Je komt wat andere ondernemers tegen op de gang en bij de koffieautomaat (Senseo, filterkoffie, espresso, Nespresso), je bent binnen 5 minuten in de binnenstad of op het station, en het is een ideale plek om af te spreken met anderen.
Ruimte voor jezelf
Ik heb niets tegen flexwerken, maar het is gewoon zo lekker om je eigen plek en je eigen bureau te hebben! Niemand die zeurt over clean desk policy, of dat de muziek te hard staat, geen kille uniforme bureaus, privacy, en ook gewoon het idee dat je zelf verantwoordelijk bent voor die plek. Ik haal er met liefde de stofzuiger doorheen, koop theezakjes voor de keuken, en scheld samen met anderen als het internet het niet of te langzaam doet.
Waarschijnlijk zullen veel organisaties terugkomen op het flexen en inzien dat mensen gewoon behoefte hebben aan een plek voor zichzelf. Met de prulletjes op het bureau, de stapels papier en een vertrouwde koffievlek op het bureau. Het lijkt misschien wat decadent, maar wat moeten we anders met al die leegstaande kantoorpanden?
Eerder gepubliceerd op LinkedIn
